DE VLAAMSE KERMIS

De beruchte staatshervorming die Belgie kapot heeft gemaakt is er nu in geslaagd zij eigen verwekker in verlegenheid te brengen. De weinig aantrekkelijke ploeg Jambon ziet er uit als een versleten, verward troepje schipbreukeligen. Professor Elchardus zou niet misstaan in dit vlot van ''loosers''.

Het Vlaams parlement, waarin  de tussentaal triomfeert, wordt een ongenietbare en dikwijls onverstaanbare vertoning van individuen die geen aandacht hebben voor de hedendaagse uitdagingen  . Stikstof is een belangrijke zaak maar de aanpak verwijst opnieuw naar een oudbollig model . De Vlamingen die nu in de politieke kijker lopen zijn dikwijls ondermaats, gegijzeld aan een tijdgeest en een mythologie die het scepticisme bij de meer geinformeerde belangstellende alleen  maar sterker aanvuurt. Normaal dat de jongere generatie niet langer aangesproken wordt door een litteratuur die hoe verdienstelijk ook (Caroline Pauwels, Tom Lanoye, Bart van Loo, David Van Reybrouck o.m.) telkens weer de band mist met ''nu''. Nederland heeft zijn taal al lang ingeruimd voor engels en is er daarom in geslaagd zelf The Economist te verleiden. Hier spreken de Excellenties nog over de Taalunie, waarvoor boven de Moerdijk zero interesse bestaat.

De samenleving is niet gediend met de bestaande werkwijze en dit geldt ook voor Wallonie. Belgie wordt de draak van de EU, ook omwege van de middeleeuwse keuze voor besturen, decentralisatie en deconcentratie die het land niet langer verteerbaar maken. De problemen die zich overal opstapelen zijn de ongeweste gevolgen van een ongepast bestuurspatroon. Alhoewel de populistische partijen hun onmacht ten volle bewijzen willen ze nu nog verder gaan in de stoornis en de rechterlijke ordening aan banden leggen, in navolging van Trump, Orban en Co.

Het gebeurt elders ook dat vooral rechtse groeperingen hun heil vinden in folklore en in een gefabriekeerde geschiedenis. Daarop moet worden gereageerd met een beleid alternatief dat efficient kan verlopen, dat de kosten dekt, het overbodige afslankt en aansprakelijk is ten overstaan van een federale kieskring.

Wij leven in een op hol geslagen algoritme, waarin zoveel meespeelt, ook omwege van de invasie van nieuwe taal, beeld en ''look''. Voor wie de moed heeft om eens te kijken naar het Vlaams, Waals of Brussels parlement komen alleen  gevoelens van ongeloof en benardheid op. Zijn wij  nu zo erg voorbijgestreefd of zitten wij vast in een valstrik uitgewerkt door ''big brother'', die ons dom en onmondig wil houden , een uitzondering in de EU ?

De Vlaamse leeuw moet beter blijven waar hij t'huis hoort en minder optreden in de vlaamse politieke kermis à la Willy Vandersteen.